مطالب? انتقام در قبال حمل? موشکی و تروریستی اسرائیل به کنسول‌گری ایران در دمشق و ترور فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه در 13 فروردین امسال درحالی از جانب برخی محافل مطرح می‌شود که مقامات رسمی به آنها اطمینان داده‌اند در زمان و مکان مناسب صورت می‌پذیرد و به بیان دیگر: عجله نکنید و به زبان ساده‌تر: به وقتش!

جالب اینکه این بار اپوزیسیون جمهوری اسلامی هم در این تنور می‌دمد اگرچه مشخص نیست به قصد هم‌سویی با دامی است که احتمالاً اسرائیلی‌ها گسترانیده‌اند یا به قصد تخفیف و تحقیر یا سرخورده کردن حامیان هیجانی. این حامیان هیجانی و لایه‌های بالاتر آنان البته نقدی را متوجه دولت ابراهیم رئیسی نمی‌کنند و نوع و جنس مطالبه‌شان هم هرگز مثل فضای بعد از ترور شهید فخری‌زاده در سال 99 نیست که در پی آن مجلس انقلابی مصوبه‌ای را گذراند که عملاً احیای برجام را بعد از خروج دونالد ترامپ و استقرار جو بایدن با مشکل مواجه می‌کرد تا جایی که حسن روحانی، رئیس‌جمهوری پیشین ایران از تعبیر 9/11 استفاده کرد تا بگوید خسارت آن برای ما مثل یازده سپتامبر برای آمریکایی‌ها بوده است. چون تاریخ تصویب آن هم 9/11 بود! (یازده آذر مثل یازده سپتامبر).

اگر دیروز از زبان یک چهر? نزدیک به مقاومت و مورد وثوق رسانه‌های اصول‌گرا به صراحت نمی‌شنیدم «انتقام عجولانه بازی در زمین اسرائیل است»، این یادداشت را نمی‌نوشتم چون احتیاط شرط عقل است و می‌دانیم به سادگی انگ می‌زنند.

بگذریم از اینکه فرد موصوف حتی با به‌کارگیری لفظ «انتقام» هم کاملاً موافق نبود زیرا می‌گفت ایران کار خود را انجام داده و می‌دهد و تأثیر را بر جای گذاشته و کاری که اسرائیل کرده تقلا و تکاپو به قصد جبران است چون به‌هیچ‌یک از سه هدف خود در این 6 ماه دست نیافته و آن سه هدف نیز از این قرار: اول: آزادی گروگان‌ها، دوم: حذف و ترور رهبران جنبش حماس و سوم کوچاندن ساکنان و باشندگان غزه به سرزمینی دیگر و البته در این تحلیل خسارت سنگین کشته شدن بیش از 30 هزار انسان اجتناب‌ناپذیر بوده است و با همین نگاه شهیدان ایرانی اخیر در دمشق را باید در عداد 32 هزار قربانی 6 ماهه دانست که این روزها تصاویر چهره‌های شاخص و بعضاً رسانه‌ای آنان چهر? میدان و خیابان فلسطین تهران را به شکل قابل‌توجهی تغییر داده و حتی تصویر خانم «شیرین عاقله» را هم بین آنها و بدون حجاب شرعی می‌توان دید و باور کرد بقیه هم واقعی است و از منظر عاطفی و انسانی و نه صرفاً سیاسی یا ایدئولوژیک.

جدای این تحلیل بالا بر این فرض استوار است که عملیات 6 ماه? اسرائیل بعد از 15 مهر 1402 (طوفان‌الاقصی/ هفتم اکتبر 2033) در 5 مرحله بروز کرده و اکنون در مرحل? پنجم قرار گرفته‌ایم:

در مرحل? نخست، هدف آزادسازی غلاف غزه (با ادبیات خودشان) بود و به همین خاطر طی 21 روز اقدام به بمباران هوایی کردند تا اصطلاحاً پاکسازی کنند. دربار? چرایی بمباران‌ها می‌گفتند بر آن‌اند تا بانک اطلاعات حماس را از بین ببرند و حتی خانه‌های افراد مرتبط با حماس را هم بر سرشان آوار کنند ولو خان? پسرخاله اسماعیل هنیه باشد و به این همه ویران‌گری هم بسنده نکردند و سراغ تصاویر افراد رفتند که از قبل ثبت کرده بودند تا شناسایی شوند.

در مرحل? دوم به گسیل نیروی زمینی روی آوردند که اوج جنایت و در واقع حضیض سبُعیت در حمله به بیمارستان المعمدانی خود را نشان داد و جهان را چنان نگران و خشمگین ساخت که به آتش‌بس 7 روزه انجامید.

در مرحله سوم و در پی حملات هوایی و زمینی عملیات کم‌شدت اما با هدف قراردادن هوشمند را شاهد بودیم و ترورهای بیروت و دمشق در همین راستا ارزیابی می‌شود.

پس از آن و در زمستان و با بالا گرفتن اختلافات بایدن و نتانیاهو و وقتی روشن شد جهان هرگز به حماس به چشم داعش نمی‌نگرد و به جز 48 ساعت اول که این انگاره را داشتند جا می‌انداختند در بعد از آن افکار عمومی روزبه‌روز بیشتر با فلسطینیان همراه شد و اوج آن را در روز قدس شاهد بودیم.

در این مرحله که از آن می‌توان به‌عنوان فاز چهارم یاد کرد اید? «فریز عملیات» را اجرا کردند تا به دوگانه مردم و حماس دامن بزنند و اهالی غزه درون باریکه بر رهبران حماس بشورند.

مبنای مخالفت با انتقام عجولانه و نه پاسخ مدبرانه و حساب‌شده اما باور به آغاز مرحل? پنجم در یکصد و هشتادمین روز است و آن همانا جنگ تکثیرشونده است یا درگیر کردن دیگران و خاصه ایران.

با این پیشینه و تحلیل جز این است که انتقام عجولانه بازی در زمین اسرائیل است؟ و به همان شعر سعدی باید توصیه کرد که در یادداشت دیروز صفحه آخر درباره «صبوری جور عدو» آمده بود.

نمایندگی پنل پیامکی شیراز

دیمیتری مدودف معاون شورای امنیت روسیه در کانال تلگرام خود نوشت:«فایل صوتی لو رفته افسران عالی رتبه ارتش آلمان حاکی از آن است که آلمان در حال آماده شدن برای جنگ با روسیه است.»

وی ضمن بیان اینکه هیچ کس نمی داند که آیا رهبری سیاسی آلمان و خود اولاف شولتز صدراعظم آلمان از گفتگوی افسران آلمانی در مورد حمله به پل کریمه اطلاع داشتند یا خیر، تاکید کرد: «با این وجود، حتی اگر آن‌ها نمی‌دانستند، موارد زیادی در تاریخ وجود داشته است که ارتش تصمیم می‌گیرد جنگ‌ها را به تنهایی آغاز کند یا چنین ابتکاراتی را تحریک ‌کند.» به گفته مدودف، مقامات آلمانی راه‌هایی برای آرام کردن خشم عمومی نسبت به این محتوای ضبط شده پیدا خواهند کرد.

روز جمعه 1 مارس، مارگاریتا سیمونیان، سرپرست کانال دولتی RT روسیه گفت که او یک فایل صوتی به دست آورده است که در آن افسران عالی رتبه بوندس وهر آلمان در مورد چگونگی بمباران پل کریمه صحبت می کنند. به گفته او، در این مکالمه 40 دقیقه‌ای که مربوط به 13 فوریه سال جاری می شود، افسران بوندس وهر از ارتش آمریکا و بریتانیا نام می‌برند و به طور اتفاقی بحث می‌کنند که اینها برای مدت طولانی مستقیماً در درگیری دخالت داشته‌اند. سیمونیان متن این گفتگو را که در آن چهار نماینده ارشد بوندس وهر یعنی اینگو گرهارتز فرمانده نیروی هوائی ارتش آلمان، فرانک گریف مدیر بخش جنگ هوایی و دو فرمانده ارشد این نیرو با هم به مذاکره می پرداختند منتشر کرد.

در این فایل صوتی شرکت کنندگان در مورد امکان انتقال موشک های کروز دوربرد تاروس به اوکراین صحبت کردند تا این کشور بتواند به اهداف روسیه حمله کند. یکی از اهداف ذکر شده در نوار، پل کرچ است که شبه جزیره کریمه را به سرزمین اصلی روسیه متصل می کند.

در 2 مارس، وزارت دفاع آلمان در بیانیه ای ضمن تائید اینکه مکالمه فرماندهان نیروی هوایی این کشور شنود شده است، اعلام کرد: « نمی توان تشخیص داد که فایل صوتی یا متن منتشر شده در شبکه های اجتماعی ویرایش و دستکاری شده است یا خیر. واحد اطلاعات نظامی ارتش آلمان در حال بررسی چگونگی رهگیری این مجموعه توسط روسیه است.»

اولاف شولتز، نخست وزیر آلمان نیز گفت که برلین این حادثه را به طور جامع، دقیق و سریع بررسی خواهد کرد. اپوزیسیون آلمان نیز از پارلمان خواست تا تحقیقات را آغاز کند.

واکنش روسیه
ماریا زاخارووا، نماینده رسمی وزارت خارجه روسیه در رابطه با فایل صوتی گفتگوی افسران آلمانی درباره حملات احتمالی به پل کریمه گفت: «طرف روسی از آلمان توضیح می خواهد.»
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه نیز در 2 مارس گفت که این فایل نشان می‌دهد که اوکراین و طرف‌های حامی کی‌یف نمی‌خواهند مسیر خود را تغییر دهند و همچنان می‌خواهند یک شکست استراتژیک به مسکو در میدان جنگ تحمیل کنند.

دیمیتری پولیانسکی معاون سفیر روسیه در سازمان ملل هم این فایل را برای آلمان تحقیرآمیز توصیف کرد. پولیانسکی گفت: «آلمان دیگر کشوری نیست که در دهه های 1990 و 2000 با آن معاهدات دوستانه امضا کردیم.»

مواضع مقامات آلمان در مورد جنگ
اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان چندی پیش در واکنش به سخنان امانوئل مکرون مبنی بر روی میز بودن گزینه ورود ناتو به جنگ با روسیه گفت: «ناتو یک طرف جنگ در اوکراین نیست و نخواهد بود.»

شولتز در پیامی ویدئویی در شبکه ایکس گفت: «نمی‌خواهیم جنگ روسیه علیه اوکراین به جنگ بین روسیه و ناتو بدل شود. ما و همه متحدان‌مان بر سر این مساله اتفاق نظر داریم. این موضع همچنین بدین معناست که هیچ آلمانی در جنگ مشارکت نخواهد کرد.»

شولتز تاکید کرد: «به عنوان صدر اعظم آلمان به وضوح می‌گویم که من سربازان ارتش آلمان را به اوکراین اعزام نخواهم کرد. پرسنل نظامی ما می‌توانند روی این حرف حساب کنند.»
شولتز همچنین در سخنان دیگری ضمن دفاع از امتناع خود برای ارسال تاروس به اوکراین گفت: «تاروس یک موشک دوربرد است. تعجب می‌کنم که بعضی افراد حتی به این فکر نمی‌کنند که چنین اقدامی ممکن است مشارکت ما در جنگ تلقی شود.»

آلمان در راستای حمایت نظامی و تسلیحاتی از اوکراین، تسلیحات گوناگونی از جمله تانک‌های لئوپارد، 90 دستگاه خوردوی جنگی ماردر و سامانه دفاع هوایی پاتریوت به کی‌یف داده است اما از ارائه موشک‌های کروز تاروس که اوکراین در ماه می 2023 درخواست کرده بود، خودداری کرده است.

علی رغم سخنان جدی شولتز در مورد منتفی بودن احتمال ورود آلمان به جنگ با روسیه، نشانه هائی در میان موضع گیری های مقامات سیاسی آلمان وجود دارد که گواه بر این است که آنها ممکن است به گزینه جنگ فکر کنند. اوایل هفته جاری کارل لاوترباخ، وزیر بهداشت این کشور، گفت که آلمان باید سیستم مراقبت های بهداشتی خود را بهبود بخشد تا بتواند به سرعت به فاجعه های بزرگ مانند درگیری نظامی واکنش نشان دهد.

ماه گذشته نیز ژنرال کارستن بروئر خواستار تغییر ذهنیت در جامعه شد و اصرار داشت که ملت باید برای جنگ احتمالی با روسیه در پنج سال آینده آماده شود. بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان نوامبر گذشته گفت که این کشور باید «قابل جنگ» شود، و بار دیگر در ژانویه اعلام کرد که برلین و همه متحدانش در ناتو باید خود را فعال‌تر مسلح کنند تا بتوانند جنگی را مدیریت کنند که به ما تحمیل شده است.

سیاست آلمان در قبال جنگ اوکراین
اغلب در محافل دیپلماتیک گفته می شود که الگوی موفقیت آلمان در قرن بیست و یکم بر سه پایه بنا شده است: نیروی کار ارزان چینی، انرژی ارزان روسیه و تضمین های امنیتی آمریکا برلین نقش مهمی در حمایت از اوکراین ایفا کرده است. بر اساس گزارش موسسه کیل، ایالات متحده و بریتانیا تنها دو کشوری هستند که از زمان آغاز تهاجم، بیشتر از آلمان به کیف کمک های نظامی ارائه کرده اند. حمایت نظامی آلمان از اوکراین در طول زمان تکامل یافته است. این کشور از سیاست دیرینه خود مبنی بر عدم تحویل تسلیحات مرگبار به مناطق درگیری دست کشیده و اخیراً تحویل تجهیزات سنگین تر به اوکراین از جمله خودروهای زرهی پیاده نظام و سیستم های دفاع موشکی پاتریوت را افزایش داده است. تهاجم روسیه به اوکراین، اصل سیاست آلمان مبنی بر اینکه «امنیت اروپا فقط با روسیه ساخته می‌شود، نه علیه آن» را تضعیف کرده است. اکثر نخبگان آلمانی دریافته اند که روسیه پوتین نه تنها یک چالش، بلکه تهدیدی برای ناتو است و سرمایه گذاری در دفاع ملی و تقویت دفاع جمعی ضروری است. با این حال، وقتی نوبت به حمایت از اوکراین می‌رسد، دولت آلمان همچنان وابستگی خود به نفت و گاز روسیه را لحاظ می‌کند.

درست به همین دلیل است که آلمان بنا ندارد تا به طور کامل وارد جنگ اوکراین شود و در مقابل تصمیم دارد تا دوراندیشی و احتیاط خود را در مورد این جنگ حفظ کند.

علاوه بر این افکار عمومی آلمان هم تمایلی به مداخله بیشتر آلمان در جنگ اوکراین ندارد. طبق نظرسنجی که در ماه اوت 2023 توسط موسسه تحقیقاتی Kantar Public به نمایندگی از بنیاد کوربر در آلمان انجام شد، اکثر آلمانی ها (52 درصد) از دولت می خواهند که به رفتار محتاطانه در امور بین المللی ادامه دهد. و تنها 14 درصد به حمایت نظامی بیشتر و 13 درصد به تعهد مالی بیشتر به اوکراین اعتقاد داشتند.

بر همین اساس اگر برلین تصمیم بگیرد در جنگ اوکراین به نقش آفرینی پر رنگ تر و یا حضور نظامی در اوکراین بپردازد از یک طرف، هرگونه امکان از سرگیری تجارت نفت و گاز با روسیه پس از پایان جنگ اوکراین را به خطر خواهد انداخت و از طرف دیگر با افکار عمومی جامعه آلمان روبرو خواهد شد که از چنین تصمیمی حمایت نخواهد کرد.

پنل پیامکی پیام رسون ویژه سالن های آرایشی

در سال1397 به دلیل محدودیت‌های ارزی، براساس مصوبه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا واردات خودرو تا پایان اردیبهشت 1401 ممنوع شد. در آن سال بعد از اعمال تحریم‌های آمریکا علیه ایران علاوه بر ممنوعیت واردات خودرو اتفاقات دیگری نیز در حوزه خودرو در کشور رخ داد و در کنار خروج شرکت‌های خودروسازی خارجی بین المللی از ایران‌ وضعیت تولید خودرو در کشور به شدت کاهش یافت به طوری که تولید خودرو در سال 1396 از یک میلیون و 532 هزار دستگاه به 756 هزار دستگاه در سال 1397 کاهش یافت؛ در این سال همچنین 200 هزار دستگاه خودرو ناقص نیز تولید شده بود.
با توجه به کاهش شدید تولید خودرو در کشور، بازار خودرو دچار نابسامانی شد و قیمت خودرو به شدت افزایش می‌یافت به‌طوری که بسیاری از سوداگران، پول‌های سرگردان خود را وارد بازار خودرو کردند و با خرید و فروش خودرو بازار این کالای مصرفی را به‌هم ریختند و آن را تبدیل به بازار کالای سرمایه‌ای کردند.

عزم دولت سیزدهم برای سامان دادن به به بازار خودرو

‌با روی کار آمدن دولت سیزدهم عزم دولت جزم شد تا نابسامانی‌های حوزه تولید و بازار خودرو را رفع کند، بنابراین رئیس‌جمهور در اواسط اسفند‌ سال 1400 دستور 8 ماده‌ای برای «بهبود وضعیت صنعت خودروسازی کشور» ابلاغ کرد که در بند 4 این دستورالعمل تاکید شده بود به منظور افزایش رقابت‌پذیری و رفع شائبه انحصار متناسب‌سازی قیمت خودرو و جبران کمبود تولید، در صورت عدم اقدام برای انجام تعهدات و رفع نیاز بازار، موانع قانونی و اجرایی واردات خودرو حداکثر تا ماه آینده رفع شود و با افزایش صادرات خودرو و قطعات، نسبت صادرات به واردات در صنعت خودرو افزایش یابد. پیرو تحقق مفاد این دستورالعمل در 21 اردیبهشت‌ 1401 کلیات واردات خودرو در دولت به تصویب رسید و با این مصوبه بعد از 4 سال ممنوعیت واردات خودرو؛ فرآیند واردات خودرو از سر گرفته شد.
در ادامه بعد از 4 ماه از نهایی شدن مصوبه واردات خودرو در 3 شهریور‌ 1401 آیین‌نامه واردات خودرو که در 26 مرداد به تصویب هیأت وزیران رسیده بود، توسط معاون اول رئیس جمهور نهایی و به همه سازمان‌ها شامل وزارت صمت، وزارت اقتصاد، وزارت کشور، بانک مرکزی و دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد ابلاغ شد. ‌پیرو آن نیز اقدامات لازم برای واردات خودرو آغاز شد و شرکت‌هایی که شرایط واردات را داشتند برای دریافت مجوز واردات ثبت‌نام کردند و در نهایت‌ 6 اسفند سال گذشته ثبت‌نام از متقاضیان خودروهای وارداتی آغاز و مقرر شد تا خودروهای وارداتی در اسرع وقت تحویل مشتریان شود. به گفته مهدی ضیغمی، ‌معاون وزیر صمت و مدیر طرح واردات خودرو، در ابتدا 120 هزار نفر در سامانه عرضه خودروهای وارداتی برای خرید خودرو ثبت نام کردند اما بعد از پایش‌های انجام شده 34 هزار نفر شرایط لازم برای خرید خودروهای وارداتی را کسب کردند که در نوبت تحویل خودرو قرار گرفتند، در ادامه از این تعداد 4 هزار نفر از خرید انصراف دادند و به این ترتیب 30 هزار نفر در نوبت تحویل خودرو قرار گرفتند.
ادامه بعد از 4 ماه از نهایی شدن مصوبه واردات خودرو در 3 شهریور‌ 1401 آیین‌نامه واردات خودرو که در 26 مرداد به تصویب هیأت وزیران رسیده بود، توسط معاون اول رئیس جمهور نهایی و به همه سازمان‌ها شامل وزارت صمت، وزارت اقتصاد، وزارت کشور، بانک مرکزی و دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد ابلاغ شد. ‌پیرو آن نیز اقدامات لازم برای واردات خودرو آغاز شد و شرکت‌هایی که شرایط واردات را داشتند برای دریافت مجوز واردات ثبت‌نام کردند و در نهایت‌ 6 اسفند سال گذشته ثبت‌نام از متقاضیان خودروهای وارداتی آغاز و مقرر شد تا خودروهای وارداتی در اسرع وقت تحویل مشتریان شود. به گفته مهدی ضیغمی، ‌معاون وزیر صمت و مدیر طرح واردات خودرو، در ابتدا 120 هزار نفر در سامانه عرضه خودروهای وارداتی برای خرید خودرو ثبت نام کردند اما بعد از پایش‌های انجام شده 34 هزار نفر شرایط لازم برای خرید خودروهای وارداتی را کسب کردند که در نوبت تحویل خودرو قرار گرفتند، در ادامه از این تعداد 4 هزار نفر از خرید انصراف دادند و به این ترتیب 30 هزار نفر در نوبت تحویل خودرو قرار گرفتند.
فقط 12هزار نفر از ثبت نام کنندگان خودروهای وارداتی خودرو انتخاب کردند
ضیغمی در آخرین آماری که هفته گذشته اعلام کرد به خبرنگار فارس گفت: از بیش از 30 هزار نفری که در نوبت اسفند سال گذشته برای خرید خودرو های وارداتی ثبت نام کرده اند، 12 هزار نفر نسبت به انتخاب خودرو اقدام کردند و برای سایر افرادی که هنوز نسبت به انتخاب خودرو اقدام نکرده اند، یکی - دو دوره دیگر عرضه خواهیم داشت
تحویل حدود 4هزار خودرو به خریداران خودروهای وارداتی
وی بیان داشت: تاکنون بیش از 10 هزار و 500 خودرو وارد بنادر و گمرکات کشور شده است و حدود 4 هزار خودرو نیز تحویل مشتریان شده است. ضیغمی همچنین بیان داشت: خودروهای عرضه شده فعلی به متقاضیان خودروهای وارداتی تا سه ماه آینده تحویل خریداران می‌شود. ‌دور دوم عرضه خودروهای وارداتی نیز از 15 بهمن 1402 آغاز و تا پایان وقت روز گذشته ادامه یافت، البته متقاضیان این خودروها باید مانند دوره قبل نسبت به افتتاح حساب وکالتی به مبلغ 500 میلیون تومان اقدام می‌کردند. به گفته مدیر طرح واردات خودرو وزارت صمت: تاکنون بیش از 750 میلیون یورو ارز برای واردات خودروهای بنزینی و هیبریدی و بیش از 200 میلیون یورو برای واردات خودروهای برقی تخصیص یافته است؛ شیب تامین ارز توسط شرکت ها افزایش یافته و بانک مرکزی نیز همکاری خوبی برای تخصیص ارز دارد. طبق اعلام مدیر طرح واردات خودرو وزارت صمت شرکت‌های بزرگ وارد‌کننده خودرو تا سه ماه آینده حداقل می‌توانند 35 تا 40 هزار خودرو را وارد کشور کنند ضمن اینکه میزان بودجه در نظر گرفته شده برای واردات خودرو در سال آینده حداقل یک میلیارد یورو است.